HOE TE LEVEN?

Vanochtend een wandeling door de tuin net na de regen. 

Aan Hannie Pijnappels gedacht die we gisteren begraven hebben.

Dit voorjaar was ze, al ziek, nog bij ons op bezoek. Kijkend hoe we de buitengordijnen ophingen. Hoe we het terras klaarmaakten voor een nieuw seizoen. 

Anubis keek toe vanuit de verte.

Hoe te leven? hoe te sterven?

Hannie gaf het boekje Stabilitas loci vorm over een dag uit mijn leven als monnik. 'Ultimate design for living' noemde ik het. Maar het was een vorm van sterven. Binnen dit leven. 

Wat heeft het je opgeleverd? vroeg Thomas, een jonge man vol lust voor het leven. Heb je de essentie gevonden?

De herfsttijloos bloeit. Probeert uit de grond te komen.

HAAGWERKEN

 

Het jaar rond met strakke hagen. Christian Kolk snoeit uit de hand messcherpe lijnen. Steeds belangrijker nu we de tuin meer en meer los gaan laten. Klaas is de enige die de trap vast mag houden voor het hoge werk van de Carpines hagen.

DROOGTE

 

De








De









De droogte houdt maar aan. Wat een zomer. In de boomgaard het hoge gras weggehaald door Patrick en Ignace. 

Max een stokoude, dove kruising tussen een Jack Russell en een Dalmatier leert de route kennen die Bosie en ik elke dag een paar keer door de tuin maken.

De Pimpernel wordt gespaard.

Op de akker naast ons wordt de tarwe van het veld gehaald. Stofwolken en het typische geluid van de oogst.

Geen lawaai waar je je aan kan ergeren. Productie.

Het lijkt in de tuin wel herfst. Verlepte planten, bladeren, de eerste cyclamen bloeien.

En hier is het full house. Gasten, vrienden komen en gaan.

In mijn werkkamer een selectie van de graduates van ArtEZ voor de tentoonstelling in Enkhuizen volgend jaar.

Ook geestelijke droogte door het afscheid van het huis, van bijzondere mensen die er plotseling niet meer zijn, door het verhuizen van mijn ouders. Op de valreep nog een plek in een verzorgende vertrouwde omgeving.